In de kerk van Meppel staat een bijzonder orgel. Oorspronkelijk komt het uit Amsterdam, uit de Engelse Kerk aan het Begijnhof. In 1874 bouwde Pieter Flaes achter het front van het oude orgel, dat uit 1753 stamde, een nieuw orgel. Nadat dit Flaesorgel in handen was gekomen van G. Knoppers, voorzag deze het van een nieuw front en plaatste het orgel in de CGK-kerk aan de Lauriergracht (1907). Maar in 1986 werd deze kerk gesloten.

'Missionair' lijkt een modewoord. Sommige mensen brengen het woord in verband met een last die op gemeenten en gewone christenen wordt gelegd, alsof 'missionair' betekent dat er zoveel (anders) moet. Anderen leven op bij het woord en verlangen naar een kerk die daadwerkelijk wat betekent voor haar omgeving.

Het woord 'missionair' slaat op het Latijnse woord missio, dat ‘zending’ betekent. Het drukt uit dat de kerk 'gezonden' is. De volgelingen van Jezus zijn door Hem gezonden, de wereld in, als getuigen van hun Heer: Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u (Joh.20,21). In dit licht is missionair meer dan een modeverschijnsel. Het hoort wezenlijk bij het christen-zijn en kerk-zijn van alle tijden.

‘Wanneer je ze in het dorp of bij de kerk spreekt, merk je er vaak niets aan, maar wanneer je op de boerderij komt, zie je het meestal wel’, aldus agro-psycholoog Henk Korterink.

Hij hield in Dalfsen een lezing voor leden van CGMV Agrariërs en CCA. Het CGMV is een vakorganisatie voor christenen, met een aparte afdeling voor agrariërs en CCA staat voor Contact Christen Agrariërs. Beide organisaties werken nauw samen in het ondersteunen van christen-agrariërs.

Ze staan er als zovele jaren. Mannen, vrouwen, kinderen. De minuut stilte voelt gewijd aan. Onder de paraplu’s, die de regendruppels tegenhouden, vliegen gedachten alle kanten uit. Gezichten, ver weg -gedrukt in het geheugen, komen weer te voorschijn. Ze komen opnieuw tot leven. Het is maar een kleine stap, tussen heden en verleden. Het lijkt alsof de tijd opnieuw stil staat.

Duizenden mensen. Waar zijn ze gebleven? Mannen, verantwoordelijk voor hun gezin. Moeders met een kind op de arm en een huilend meisje aan haar hand.Weggerukt uit hun huis. Nagekeken door hun buren. Nog eenmaal omkijkend naar het huis waar ze woonden. Geluk achter zich latend. De onzekerheid tegemoet. Het voelt alsof hun zielen nog tastbaar zijn. Ronddwalend, op zoek naar rust.