De classis Zwolle kwam bijeen op 18 oktober 2023 in de Ichthushof op Urk. Ook al heeft de classis besloten om het classiswerk af te schalen in verband met de impasse waarin we als kerken beland zijn, er kunnen zaken zijn waarvoor de classis toch samen dient te komen. Dat was ook nu het geval. Enkele appelschrijvens vroegen de aandacht, maar ook twee emeritaatsaanvragen.

De in Winschoten geboren Joodse historicus Jaap Meijer (1912 -1992), moest in 1941 haast maken met zijn promotietraject aan de universiteit van Amsterdam. Er kwamen telkens meer beperkingen voor Joden.

Donkere, heel donkere wolken pakten zich samen. Jaap Meijer vertelde dat hij in die dagen zijn promotor Prof. Jan Romein tegen het lijf liep op de stoep van het Amsterdams archief. ‘Je moet voort maken’ zei Romein, ‘of jij zit de een of andere dag in de gevangenis, of ik’. ‘Ik ben nog niet klaar’ antwoordde Jaap Meijer, waarop Romein zei: ‘Oninteressant; wat je ook inlevert is voor mij voldoende’. Jacob Meijer promoveerde 2 oktober 1941 op een boeiend onderwerp: ‘Isaac da Costa’s weg naar het christendom’. Aan de kwaliteit kon je niet merken dat er haast was gemaakt, verklaarde de promotor in zijn toespraak na de promotieplechtigheid. Evelien Gans, biograaf van Jaap Meijer schrijft: ‘De promotie lijkt gepaard te zijn gegaan met enige intimidatie van de kant van onwelkome gasten. Er hingen relletjes in de lucht. Er bevonden zich studenten onder het publiek die lid waren van de NSB, en er ontstond een sfeer van dreiging en van angst. Voor het uitreiken van de bul week men daarom uit naar de senaatskamer.  Donkere wolken werden al snel donkere daden. Voor Jaap Meijer, zijn vrouw Lies en hun zoontje Ischa liep de weg ruim een jaar later naar kamp Westerbork en daarna naar Bergen Belsen. Ze overleefden alle drie de oorlog maar leefden verder als beschadigde mensen. Holocaustoverlevenden. We zijn 82 jaar verder.

De strijd om aanbidding

Dit is het laatste artikel over het boek Openbaring en de missie van de kerk. Deze keer wil ik stil staan bij een belangrijk aspect van de christelijke roeping: aanbidding.

Al enkele artikelen hebt u kunnen lezen over het werk van gevangenispredikant Wytze Plantinga in P.I. de Marwei in Leeuwarden. Het tweede artikel ging over de kerstviering. Nog even een korte herinnering in dit citaat: ‘Het kerstfeest wordt gehouden in de sportzaal, die ergens midden in het complex is. Als we binnenkomen klinkt er al mooie muziek, uitgevoerd door een groep muzikanten. Zij maken deel uit van de Jailhouse Praise Band. Terwijl de muzikanten oefenen – ook zij zien elkaar hier voor het eerst in deze samenstelling – gaan de vrijwilligers aan de slag. Hoewel sommigen al jarenlang ervaring hebben is het een puzzel. Je bent in de gevangenis, dan ligt het één ander niet zomaar voor het grijpen. Iets simpels als een schaar of mes ligt letterlijk achter slot en grendel. Een dergelijk gebruiksvoorwerp blijkt in de gevangenis immers een wapen! Hoewel de voorbereidingen dezelfde zijn als bij een kinderkerstfeest – tasjes, boekjes, koffie en chocolademelk, kerstbrood – word je met de neus op de feiten gedrukt: ‘Vrijheid is hier niet!’
Met een sleutel wordt op een gegeven moment voorzien in het benodigde. Met plastic mesjes wordt het kerstbrood besmeerd met roomboter en met een verbandschaar zonder scherpe punten knippen we de kerstkleden op maat. Ruimschoots op tijd staat de zaal klaar.’