In een vorig artikel, over de ouders van Paulus, zagen we dat Paulus opgevoed is als farizeeër. Dat betekende ook dat hij waarschijnlijk op zeer jonge leeftijd, misschien was hij pas een jaar of negen, naar Jeruzalem gestuurd werd om daar te studeren aan de voeten van Gamaliël (Hand. 22,3).

Wie was deze Gamaliël?

Volgens Handelingen 5 was hij een leraar van de wet, die in hoge achting stond bij het hele volk. Zijn naam betekent ’mijn beloner is God’ of ‘loon van God’.

Hij was de zoon van Simeon ben Hillel en kleinzoon van de beroemde Hillel de Oudste.

Gamaliël heeft een eigen school gesticht, met vestigingen zowel in Israël als in de diaspora, die zeer goed bekend stond. De hoofdvestiging was in Jeruzalem. Volgens Joodse bronnen golden er zeer strenge toelatingseisen. Paulus zat aan de voeten van deze leraar, de plaats van de beste studenten. Studenten werden in die tijd niet alleen beoordeeld op de antwoorden die ze gaven, maar ook op de vragen die ze stelden.

Op deze school leerde Paulus alles over ‘Mozes en de profeten’, maar ook werd hij onderwezen in de klassieke literatuur, filosofie en ethiek, hij leerde Grieks en andere talen. Bovendien kregen de studenten fysieke trainingen, zoals gymnastiek, hardlopen en worstelen.

In de Laarkerk in Zuidlaren slapen mannen in de voormalige soos, in Scheemda spelen kinderen in de hal van De Ontmoeting en de kerkenraad in Roden heeft net een douche aangeschaft voor de vrouwen in het kerkgebouw: de crisisopvang van asielzoekers zorgt voor dynamiek en ongebruikelijke taferelen in de kerken. Bij INLIA in Groningen is het ondertussen alle hens aan dek: hier coördineren ze de crisisopvang.

Mobiele telefoons rinkelen vrijwel onophoudelijk in de vergaderzaal van het INLIA Gasthuis Groningen. Twee whiteboards tonen de bezetting in de kerken: hoeveel mensen verblijven waar, tot wanneer, en waar is of komt ruimte beschikbaar? De vergaderzaal is het knooppunt van de crisisopvang in de kerken.

Honderden asielzoekers kregen en krijgen inmiddels crisisonderdak bij tientallen kerken. Aanvankelijk in het Noorden, nu in het hele land. Soms staan de bedden in de kerk zelf, soms op een andere plek in het kerkgebouw, in de pastorie of in een ander kerkelijk gebouw.

De toren van de kerk kun je vanuit de verte al zien. Geen wonder, want met zijn  veertig meter hoog steekt hij boven de bomenrand uit.
Jarenlang, wat zeg ik, eeuwenlang heeft hij zijn spits naar Boven gericht gehouden.
Een brand heeft ooit de kerk vernield. Maar de toren bleef overeind.

Op 13 oktober jl. kwamen de afgevaardigden van de classis Leeuwarden bijeen in Zwaagwesteinde. De roepende kerk, Damwoude, kon de afgevaardigden nog niet in haar kerkgebouw, de Sionskerk, ontvangen omdat de verbouwing nog niet klaar is. Ds. A.A. Egas opende de vergadering en tijdens de opening hebben we als afgevaardigden de tijd genomen om met elkaar in kleine groepjes door te praten over een tweetal vragen. Op deze wijze kreeg de onderlinge band tussen de broeders concreet gestalte.