Er was eens een koning, en hij was erg populair. Hij liep op straat met de kroon op z’n hoofd, en de mensen waren altijd blij als ze hem zagen. Ze groetten vriendelijk, gaven een hand, spraken hem netjes aan met u. Op een dag had de koning een plan: wat als ik eens niet mijn kroon op zet? En wat als ik oude kleren aan doe? Hoe gastvrij is iedereen dan? Hij ging de straat op, niemand herkende hem als koning. En het viel hem op: nauwelijks waren er mensen die hem begroetten. Niemand gaf hem een hand en aanspreken met u deden ze al helemaal niet meer… Hij ging zitten, en vroeg om geld, om hulp, maar hij kreeg maar weinig. Ja, er waren er een paar, die deden wat goeds voor hem…

 

Inleiding

Op verzoek van de eindredactie van Het Kerkblad voor het Noorden wil ik de komende maanden aan de hand van een zestal artikelen een aantal onderwerpen uitdiepen die op de komende Generale Synode, te houden DV 2024 (vanaf juni) aan de orde zullen komen. In dit eerste artikel ga ik dieper in op de betekenis en achtergrond van het zgn. presbyteriaal-synodale stelsel. Een vorm van kerkbestuur, kerkregering. Maar wat betekent dit nu precies? Waar komt het vandaan? En, waarom houden wij anno 2023 er nog (steeds) aan vast? Zijn er ook andere vormen van kerkbestuur? Op al deze vragen hoop ik de lezer van antwoorden te voorzien.

 

Tussen de bergen Ebal en Gerizim ligt het plaatsje Sichar, in de landstreek Samaria in Israël. Vlakbij meer bekendere plaatsen als Nablous en Sichem. Toch is Sichar van belang. Daar vinden we de Jakobsbron, de waterput die Jakob aan zijn zoon Jozef heeft gegeven. Ook de beide bergen hebben hun eigen specifieke betekenis. Op oude foto’s is heel goed te zien dat de Ebal kaal en rotsachtig is, terwijl de Gerizim begroeid is met struiken en bomen. Ze kregen dan ook de betekenis van zegen en vloek. Zij die luisteren naar Gods geboden zullen zijn als de Gerizim, vruchten dragen voor God.

De schrijver van dit boekje heeft niet de illusie dat er iemand zit te wachten op weer een boekje met meditaties. Maar toch… hij schreef het in de coronatijd, die we intussen bijna vergeten zijn. Maar toen waren de kerkdiensten digitaal, we hadden alleen online-diensten die via schermpjes of schermen binnenkwamen. Fijn dat dat mogelijk was, en in veel gemeenten nog mogelijk is, maar een echte samenkomst was en is het natuurlijk niet. Daarom dit boekje, om de lezers te helpen even tot rust te komen en stil een paar bladzijden te lezen.

Commentaar

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...