Ongebruikelijk, de bevestigingstekst op 16 januari 1976 in 't Groningse Winschoten: Welzalig hij, wiens overtreding vergeven, wiens zonde bedekt is (Ps. 32, 1). Had mijn oom en inspirator, ds. Mans Toorman, legerpredikant, niet een ánder bijbelwoord kunnen bedenken? Maar nee, dit psalmwoord was de tekst «cursief» op het graf «einde cursief» van mijn grootvader in Wildervanksterdallen. Hij overleed in februari 1941. Zou nù 151 jaar oud zijn. De bevestiger ging dus ver terug in het verleden. 'Dat was jouw opa’s houvast, m’n jongen, en voor jou: het hart van je bediening!'

Dan komt zo'n tekst in een bepaald licht te staan. Het werd de 'rode draad' in mijn predikantswerk.

Want 'die mij oordeelt, is de HERE!' En wie dan de «cursief» genade «einde cursief» van Christus kent als zijn fundament, weet zich ook «cursief» veilig «einde cursief» en aanvaard in Gods familie!

 

In deze rubriek vertellen mensen die een functie in de kerk bekleden, iets over hoe ze deze functie in praktijk brengen. Diverse aspecten mogen daarbij aan bod komen. Bijvoorbeeld wat het werk inhoudt, hoeveel tijd het kost, welke leuke of vervelende dingen ze tegenkomen, en nog veel meer. Vandaag 'Ouderling in een vacante gemeente'. De kerkenraad van Nieuw Balinge is er samen voor gaan zitten.

 

Sinds het vertrek van ds. A. Versluis, in het voorjaar 2012, is onze gemeente Nieuw-Balinge opnieuw vacant. Opnieuw, want voordat ds. Versluis in 2006 het beroep naar onze gemeente aannam, hebben we het vijfenvijftig jaar zonder eigen dominee moeten stellen.
Wat vraagt dat dan van de ouderlingen? Eigenlijk niets anders dan van ouderlingen in een gemeente waar een predikant is. Want wat is nu de taak van een ouderling? Als we daarvoor putten uit de Bijbel of het bevestigingsformulier, dan komen een drietal aspecten naar voren:

1. Opzicht hebben over de gemeente

2. Acht slaan op de welstand en goede orde in de gemeente en

3. Acht slaan op het leven en de leer van de dienaren des Woords.

We noemen ze, omdat dit toch wel veel van ons werk weergeeft en gaan er kort verder op in.

De tijd voor Kerst is een bijzondere tijd die een bepaalde sfeer met zich meebrengt. Het is donker buiten, het wordt kouder, mensen trekken zich terug in hun huis, de verwarming gaat een graadje hoger, de kaarsjes gaan aan. Omdat de winter nauwelijks is begonnen, zijn donker en kou nog gezellig.

 

Kerst heeft een bijzondere sfeer. Daar kom je niet omheen. De voorbereiding heeft ook in de kerk een duidelijk profiel. Vier weken lang is het advent en in die weken zal er in veel gemeenten elke week een kaars aangestoken worden totdat er op de laatste advent vier kaarsen branden. Zoals we het in Johannes 1 lezen: In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.

 

Het licht schijnt en blijft schijnen. Want dat licht is het licht van Gods genade. Het is een bijzonder licht dat is opgegaan en de eeuwen door zal schijnen. En zo voelen we dat hier in Nederland als we Kerst vieren: licht, warmte, een volle kerk, het evangelie dat klinkt, gezelligheid, familie. Zo vieren wij. Zo gedenken wij. Zo staan wij stil. Daarbij speelt muziek een grote rol. Er is een ongekende keus in kerstmuziek, van klassiek tot meer relipop. Deze cd’s luisteren we meestal alleen rond Kerst, dus die zes weken dat dat kan moet je ze ook echt draaien. Ik luister zelf al een week of wat naar de cd In het Licht, van Sela die vorig jaar is uitgekomen.

Zo nu en dan plaatsen we een artikel van of over iemand uit een bepaalde beroepsgroep. Vandaag Nicoline Scholing, verpleegkundige op een AZC in Hoogeveen.

Elk AZC heeft een gezondheidscentrum, functionerend als een huisartsenpraktijk. Nicoline werkt nu ongeveer een jaar op zo’n GCA (Gezondheidcentrum voor asielzoekers). Zij werd eerst in Emmen ingewerkt. Daar werden uitgeprocedeerde asielzoekers opgevangen. Sinds februari 2015 werkt zij in Hoogeveen. Wat doet Nicoline daar zoal op een dag en welke taken heeft een praktijkverpleegkundige daar eigenlijk, naast de huisartsen, GGZ-consulent en doktersassistenten?

Spreekuur

‘Om half negen ‘s morgens kom ik op mijn werk. We beginnen de dag met koffie en thee. Er is altijd een huisarts, een GGZ-consulent, een doktersassistent en twee verpleegkundigen. Om negen uur begint het spreekuur. Asielzoekers kunnen tussen negen en tien uur een nummertje trekken en aan de geopende balie roept de doktersassistente de nummers om. Zij doet ook de ‘triage’ en vraagt wat de klachten zijn. Zij bepaalt dan of de asielzoeker naar een verpleegkundige of de huisarts moet. Of zij geeft zelf adviezen inzake zelfzorg. Met deze patiënten zijn we tot twaalf uur ’s morgens bezig.’

Maar niet iedereen kan toch Engels spreken? ‘Nee, als dat een probleem is, is er soms wel een asielzoeker beschikbaar die even wil helpen. Maar vanwege de privacy kan dat niet altijd natuurlijk. Dan kan er een telefonische tolk ingeschakeld worden via een tolk- en vertaalcentrum, maar door de hoge instroom asielzoekers van de laatste tijd is het lastiger om snel een tolk te krijgen. Dat vergt geduld van alle partijen of er wordt een tolk gereserveerd en de afspraak wordt uitgesteld afhankelijk van de urgentie van de klacht.

In het afgelopen jaar is de omvang van de menselijke ramp die de oorlog in Syrië is, pas echt tot ons doorgedrongen. Mensen van wie het bestaansrecht door anderen wordt ontkend en bestreden, komen in grote aantallen onze kant op. Het sektarisch geweld van ISIS is doorgedrongen tot in de straten van Parijs. Konden we alle geweld en nood in de wereld vorig jaar nog enigszins van een afstand beleven, dat is nu bijna niet meer mogelijk. Dat doet iets met de manier waarop we Kerst beleven en het kerstevangelie lezen.

Vorig jaar stond er bij de school van mijn dochter een levende kerststal. Ik vond dat leuk en gezellig. Zo was het ongetwijfeld ook bedoeld. Maar nu ik dit jaar zoveel beelden heb gezien van mensen die op allerlei onmogelijke plekken de nacht moeten doorbrengen, in regen, kou en wind, kijk ik anders naar zo’n kerststal: een onmogelijke plek om te slapen, een onmogelijke plek om een kind te krijgen. Twee woorden springen uit het kerstevangelie: 'geen plaats' (Luc. 2, 7). Het gewone nachtverblijf bood geen plaats. Vol is nu eenmaal vol. Daar verander je niet zomaar wat aan. Ook niet als je welwillend staat tegenover vreemdelingen.

Commentaar

  • Storm in de CGK 2025-07-04 17:44:42

    De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke...

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...