Als  je trouwt, trouw je met iemand van de andere sekse. Zo heeft God het ingesteld.

Zo hóórt het. Ook voor mij stond dat vast. Totdat één van onze kinderen vertelde niet hetero, maar homoseksueel te zijn.

Hoe reageer je dan? Raad je aan - christelijke -  hulp tot genezing te zoeken? Ik deed dat wel. Wat echter als genezing uitblijft? Spreek je dan over een doorn in het vlees? Zeg je dan dat Gods genade genoeg zal zijn om het alleen te rooien? Maar wat dan als er toch een partner in beeld komt? Als moeder en vader, die ook nog ’s predikant is, worstelden wij hiermee. Privé én binnen onze gemeente. Want wat doe je als kerk met een ‘praktiserende’ homo in je midden? Natuurlijk kies je de pastorale benadering boven de botte bijl. Hoe liefdevol dit echter ook bedoeld én uitgevoerd werd, in ‘ons geval’ werkte het niet. Noch in onze, noch in andere gemeenten na de onze. Het strandde steeds op hetzelfde punt omdat het lieflijke lied overal eindigde met hetzelfde slotakkoord: een homoseksuele relatie is God een doorn in het oog. Hij veroordeelt het. Zie de geschiedenis van Sodom en Gomorra, lees Romeinen 1, enzovoort.

Hebt u hem al aangeschaft? Ik bedoel de dagkalender «cursief» Goede moed «einde cursief». Een keur van predikanten uit de volle breedte van onze kerken is door de redactie bereid gevonden om bekende en minder bekende bijbelgedeelten voor de lezers toegankelijk te maken. In de meeste gevallen wordt per maand een aaneengesloten bijbelgedeelte behandeld, waarbij rekening gehouden wordt met het kerkelijk jaar en overige herdenkingsdagen. Alleen voor de maanden mei en september wordt een thema behandeld. Dat thema luidt voor de maand mei ‘gezinsleven in het Oude en Nieuwe Testament’. Allerlei facetten die met het gezin te maken hebben komen daarbij aan de orde.

Vorig jaar viel het me bij het lezen van het kerkblad op dat een groot aantal gemeenten het heilig avondmaal viert in de adventstijd, de decembermaand. Verwondering daarover gaf mij reden tot een onderzoekje onder scribenten van ons kerkblad.

In Dronten vieren wij het avondmaal altijd in november, in de laatste periode van het kerkelijk jaar, in het licht van de wederkomst van de Here Jezus. Juist omdat in het avondmaalsformulier wordt verwezen naar woorden uit 1 Korinthe 11,26: ‘Doe dit tot Hij komt’. Dit des te meer omdat het avondmaal is ingesteld om het geloof te versterken door op een bijzondere manier betrokken te blijven op het fundament van ons geloof, namelijk het lijden en sterven van de Here Jezus voor onze zonden. En door zo gericht te blijven op dit fundament van ons geloof zullen wij volharden in het geloof totdat de Here Jezus komt.

De tijden veranderen, wie zou het ontkennen? En wij veranderen op vele gebieden mee, wie zou dát ontkennen? In kleding, in spraakgebruik, in tradities. Maar hoe is het met de wekelijkse erediensten?Daar verandert ook veel.

Over de centrale inhoud van de prediking is veel te zeggen. In dit kerkblad beperk ik mij tot de opmerking dat in de Christelijke Gereformeerde Kerken de drieslag die de thematiek van de Heidelberger Catechismus markeert leidraad is (geweest...?): ellende, verlossing en dankbaarheid. In Apeldoorn wordt nog vaak geattendeerd op het boek van wijlen prof. W. Kremer, Priesterlijke prediking . Taal en stijl zijn gedateerd, de inhoud kan niemand die het Woord in de kerken bedient onverwerkt laten. Ze laten zich, zo schrijft prof. Velema in zijn studie die ik de vorige keer aanhaalde, omschrijven als (blz. 14):

1. uitlegkundig gefundeerd;
2. theologisch verantwoord;
3. georiënteerd op de gereformeerde belijdenis;
4. afgestemd op de werkelijkheid van de gemeente;
5. doelbewust: de mens moet niet bésproken, maar áángesproken worden.