Generatielang houden kerken de biddag voor gewas en arbeid in ere. Daarmee tonen ze hun gezamenlijke afhankelijkheid van de Heere. En we zijn in alles totaal afhankelijk van Hem. Geloof je dat ook? Dat is een existentiële vraag!

De Heere Jezus leert ons met het Onze Vader dagelijks om brood te bidden. Daarmee bedoelt Hij niet enkel een broodje jam, maar dat wij dagelijks mogen en hebben te bidden voor alles wat we nodig hebben. Hoe nodig is een goede voedselvoorziening met goede oogsten en visvangsten. Hoe nodig zijn onze bedrijven en banen, onze bedrijfsresultaten en inkomens. Dit en meer is nodig om te leven en om van te delen met hen, dichtbij of verder weg, die het minder hebben. En God is de Gever van alle goeds. Al het nodige goede komt uit Zijn hand. Dan kunnen we aan heel veel denken zoals zonneschijn, regen, arbeidskracht en slim denken.

Het is geen kleinigheidje om in het drukke centrum van Hilversum achter een kleindochtertje aan de rennen dat net heeft leren fietsen. De familie woont vlak achter de mooie Sint Vituskerk. Een indrukwekkend mooi bouwwerk uit het eind van de negentiende eeuw. Helaas bevindt zich voor en achter de kerk een drukke verkeersweg. Matige plaats dus voor een beginnend fietser.

Voor de kerk is er langs de straat een klein plantsoentje. Twee meisjes zijn er aan het spelen. Een jonge moeder kijkt toe. Hanna loopt er wat verlegen heen. ‘Wil je meespelen?,’ vraagt de moeder. Hanna knikt. Even later zijn ze aan het verstoppertje spelen.  Daar ben ik niet echt gelukkig mee, want zo kan ik haar moeilijk in de gaten houden. Maar gelukkig let ook de moeder op. Het grasveldje is ommuurd. Een muurtje van zo’n halve meter hoog. Er zit een jonge man een sjekkie te roken. Ik begin een praatje. Kinderen zijn altijd een mooi onderwerp. Ik informeer ook naar zijn beroep.

Hoogproductieve landbouw (‘plankgas boeren’) heeft de neiging de indrukwekkende voedselproductie per hectare of per dier voorop te stellen en de ogen een beetje te sluiten voor de negatieve effecten voor de leefomgeving, als zou het onbedoelde nevenschade zijn voor bodem, water, lucht, gezondheid en natuur.

Niet dat de nevenschade ontkend wordt maar het wordt beschouwd als een noodzakelijk kwaad en grotendeels onontkoombaar. Lang is gedacht dat innovatie schadelijke effecten zal voorkomen of compenseren. Helaas blijkt dat meer wensdenken dan realiteit en voor zover het lukt is het kostprijsverhogend, zonder dat de boer de meerkosten kan doorberekenen.

Ali, mijn vrouw, is beeldend kunstenaar. Vanuit een grote steen hakt en beitelt ze een vogel, een poes of een hond. Soms ontstaat er iets wat ze niet van tevoren voor ogen had. Een andere keer weet ze precies waar het op uit zal lopen. Ik denk dat er een soort harmonie moet ontstaan tussen haar en de steen, zodat de steen zich aan haar overgeeft, op zoek naar wat er in hem verborgen is.

Daarom durf ik te schrijven: ‘Mijn vrouw is beeldend kunstenaar.’ Ik ben trots op haar.